ศูนย์เพื่อการศึกษาบ้านคอนคอร์เดีย อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย (LHC)

    เรื่องราว แชมป์ของเราจากศูนย์ นี้ นางสาว อาทิตยา ภูคำแก้ว เกิด ในปี พ.ศ.2543 (อายุ 13 ปี) เธอ มาจากชนเผ่าลาหู่ แม่ของเธอเป็นคนงานรับจ้าง ปลูกพืช และพ่อของเธอ เสียชีวิต เธอ ตกอยู่ในอันตราย จากการถูกล่อเข้าไปค้าบริการทางเพศโดยญาติของเธอ แม่ของเธอไปขายแรงงานในจังหวัดอื่น เธอพักอยู่กับญาติที่ยากจนและให้เธอร่วมการขนยาเสพติด แม่ของเธอขอให้คุณปานผู้นำคนสำคัญของมูลนิธิสหทัยสังคมศึกษาสงเคราะห์ ประเทศไทย "CWEFT" ช่วยเหลือเธอ เพราะแม่ของเธอไม่สามารถกลับบ้านมาดูแลเธอได้

 ตอนนี้เธอเรียนที่เกรด4, เมื่อเธอมาครั้งแรกเธอเงียบและกลัวที่จะพูด ตอนนี้เธอมีรอยยิ้มมากขึ้นและ เพลิดเพลินไปกับมิตรภาพกับเพื่อนที่หอพักและโรงเรียนประจำวัน ครอบครัว LHC ได้กลายเป็นบ้านของเธอ เธอเขียนถึงเราอย่างสม่ำเสมอเพื่อ แบ่งปันเกี่ยวกับการศึกษาและการใช้ชีวิตของเธอ CWEFT และ ศูนย์ LHC มีความตั้งใจที่จะ ทำให้เกิด ความแตกต่างในชีวิตของพวกเขา และสามารถที่จะป้องกันเด็กจากการใช้แรงงานเด็กและโสเภณี

หมายเหตุ: สำหรับเรื่องราวทั้งหมดของเรื่องนี้สามารถเปิดอ่านได้ที่หน้าการประเมิน

            มูลนิธิสหทัยสังคมศึกษาสงเคราะห์ ประเทศไทย

สมาคมสายใยครอบครัวรับรางวัลประกาศเกียรติคุณองค์การที่มีกิจกรรมทางสังคมดีเด่น

วันที่21 ตุลาคม 2556- สมาคมสายใยครอบครัวรับรางวัลประกาศเกียรติคุณองค์การที่มีกิจกรรมทางสังคมดีเด่นแห่งชาติ ประจำปี 2556 ในงานวันสังคมสงเคราะห์แห่งชาติและวันอาสาสมัครไทย ณ อิมแพค เมืองทองธานี มอบให้โดยนายกรัฐมนตรี จัดโดยกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์

เขาต้องรอนานกว่า 20 ปีที่จะได้สิทธิในฐานะคนไทย

    จากอดีตถึงปัจจุบัน คุณเขียว (นามสมมุติ)ไม่เคยลืมครูข้างถนน จากมูลนิสร้างสรรค์เด็ก ได้ช่วเหลือเขียว  จากการเป็นเด็กข้างถนน เมื่อเขาอายุ 7 ขวบ คุณเขียวถูกขายมาให้โรงงานทำกรวยกระดาษ ไม่ได้เห็นหน้าพ่อหน้าแม่หลังจากนั้น เด็กที่ทำงานในโรงงานถูกเจ้าของโรงงานให้ทำงานเหมือนทาษ อยู่มาวันหนื่งเขาถูกเเจ้าของโรงงานตีหัวอย่างแรง จนกระทั่งต้องเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล ตำรวจได้จับเจ้าของโรงงาน เด็ก ๆได้รับความช่วยเหลือออกจากโรงงานนรก ต่างก็แยกย้ายกลับบ้านเกิดของตนเอง แต่คุณเขียวจำทางกลับบ้านไม่ได้ จึงกลายมาเป็นเด็กเร่ร่อน อยู่ที่สะพานพุทธ

    ต่อมาเขาได้พบครูหน่อง และครูตี๋อดีตครูข้างถนนได้ชวนเขามาพักที่มูลนิธิสร้างสรรค์เด็กได้ประมาณ 2 ปี ต่อมาได้มีผู้ใจบุญขอคุณเขียวไปดูแลเมื่อเขาอายุประมาณ 9 ปี แต่เขาเสียสิทธิการเป็นคนไทย เช่น การเรียนหนังสือ การทำบัตรประชาชน การรักษาพยาบาล จากทางราชการ เจ้าหน้าที่งานทะเบียน จ.พิจิตร ได้บอกให้ไปติดตามหลักฐานการเกิดมาเป็นหลักฐาน

  เมื่อปี พ.ศ. 2552 ได้มีการสำรวจตามยุทธศาสตร์กลุ่มคนไร้รากเหง้า  ครูบุ๋มได้ส่งเอกสารที่ได้รับรองว่าคุณเขียวมาอยู่ที่มูลนิธิสร้างสรรค์เด็กจริง ความประพฤติตัวดีมาโดยตลอดไม่ทอดทิ้งคนที่มีพระคุณเลี้ยงดูมาไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ส่งให้กับทางปลัดอำเภอ และนายอำเภอได้พิจารณาอนุมัติ ให้ดำเนินการเพิ่มชื่อเข้าในทะเบียนบ้านได้ และดำเนินการถ่ายบัตรประจำตัวประชาชนให้ ปัจจุบันเขาก็ได้รับสิทธิต่างๆได้อย่างเต็มที่เพราะเขาได้เป็นคนไทยแล้ว คุณเขียวและผู้ดูแลของเขาเฝ้ารอคอยมานานกว่า 20 ปีกว่าจะได้สิทธิในฐานะเป็นคนไทยโดยสมบูรณ์

"ครูพงษ์" จากเด็กด้อยโอกาส สู่ครูเด็กข้างถนน ของมูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก

'ธนะรัตน์ ธารากรณ์' หรือครูพงษ์ เจ้าหน้าที่โครงการครูข้างถนน ซึ่งปัจจุบันรับผิดชอบบริเวณหัวลำโพง แหล่งเร่ร่อนและที่อยู่อาศัยใหญ่ของเด็กด้อยโอกาสในกรุงเทพมหานคร

เล่าให้ฟังถึงอดีตที่เคยเป็นเด็กด้อยโอกาสลูกคนงานก่อสร้าง ไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือ อยู่อาศัยในเพิงพักคนงาน ต่อมามูลนิธิสร้างสรรค์เด็กมีโครงการรับลูกของคนงานก่อสร้างมาเลี้ยงดูเป็นรุ่นแรกของมูลนิธิ เขาจึงได้มีโอกาสศึกษาเล่าเรียน เมื่อเวลาผ่านไปก็ต้องทำหน้าที่ผู้ช่วยครู ดูแลเด็กรุ่นน้องที่เข้ามาอยู่ในมูลนิธิ และลงพื้นที่ตามครูไปยังสถานที่ต่างๆ เพื่อหาและช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาส ทำอย่างนี้จนกระทั่งเรียนจบระดับมหาวิทยาลัย โดยมูลนิธิช่วยเหลือมาตลอด

เขาไปอยู่มูลนิธิ และเห็นมาตั้งแตเด็กแล้วว่ามูลนิธิทำงานลักษณะไหน เขารู้สึกว่า ต้องการจะทำอะไรตอบแทนมูลนิธิบ้าง จึงเริ่มมาเป็นครูทันที โดยไม่ต้องการไปสมัครงานที่ไหน แม้ว่าเขาสามารถทำงานที่อื่นได้

คุณเตือนใจ เพ็ญสวัสดิ์

หนึ่งในนักเรียนทุนการศึกษาปีแรกของ มูลนิธิกองทุนการศึกษาเพื่อการพัฒนา ในจังหวัดอุดรธานี ระหว่างปี 2531-2533

หลังจากคุณเตือนใจ จบการศึกษา ได้เป็นครูที่โรงเรียนบ้านนามั่งในอำเภอแสงคม จังหวัดอุดรธานี

"ถ้าฉันไม่เคยได้รับทุนการศึกษาจากมูลนิธิกองทุนการศึกษาเพื่อการพัฒนา ฉันคงจะได้เป็นคนงานก่อสร้างหรือทำงานในโรงงาน ฉันทำงานเป็นครูเพราะมูลนิธิกองทุนการศึกษาเพื่อการพัฒนา เป็นผู้ให้ฉันมีโอกาสที่จะศึกษา เปลี่ยนแปลงจากหญิงสาวที่น่าสงสาร กลายเป็นครูในโรงเรียนบ้านนามั่ง เป็นคนที่สามารถให้การศึกษาเด็กยากจนอื่นๆ ในโรงเรียนที่ห่างไกลเพื่อให้พวกเขาสามารถหางานและอาศัยอยู่ในสถานที่ที่พวก เขาเกิด"

 คุณสุนาวรรณ บุญนาม

หนึ่งในนักเรียนทุนมูลนิธิกองทุนการศึกษาเพื่อการพัฒนา 3 ปี ระหว่างปี 2533-2535 จากจังหวัดขอนแก่น

คุณสุนาวรรณสำเร็จการศึกษาในระดับปริญญาโท และปัจจุบันทำงานเป็นหัวหน้าส่วนการศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม ที่จังหวัดกาฬสินธุ์

“ดิฉันมีความยินดีที่ได้กลับมาช่วยเหลือ EDF ในการให้โอกาสเด็กนักเรียนยากจนที่ยังขาดโอกาสในการศึกษาเหมือนที่ดิฉันเคยได้รับในอดีต เพราะ EDF ทำให้ดิฉันได้มีโอกาสเรียนหนังสือและรู้คุณค่าของการศึกษา ถ้าไม่ได้รับทุนการศึกษาในวันนั้น ดิฉันก็คงไม่มีโอกาสได้เรียนในระดับที่สูงขึ้น เพราะคงเรียนจบแค่ชั้นประถมศึกษาแล้วก็ดำเนินชีวิตไปตามอัตภาพ” 

ด.ช ทราน ทู หลิน

ด.ช.ทราน ทู หลิน เป็นน้องคนสุดท้อง ในจำนวนพี่น้อง 4 คน เขาอายุเพียง 9 ขวบ แต่ก็มีประสบการณ์เกินกว่าที่คนส่วนใหญ่จะอดทนได้ในชีวิตของพวกเขา นอกเหนือจากการเป็นผู้ลี้ภัยจากประเทศพม่า เขายังเกิดมาพร้อมกับโรคปากแหว่ง การเป็นสมาชิกของกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงโปร์เขาจึงต้องอาศัยอยู่ในค่ายผู้ลี้ภัยที่เรียกว่า นูโปร์ ใกล้อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก ในประเทศไทย แม่ของเขาทำงานหนัก เป็นคนงานเก็บเกี่ยวพืชผล พ่อของเขาถูกช้างเหยียบเสียชีวิตเมื่อหกปีที่แล้ว โดยช้างวิ่งผ่านค่ายที่พักและพ่อของทรานไม่สามารถหลบออกจากทางที่ช้างวิ่งผ่านได้  ในขณะที่ทรานและคนอื่นๆในครอบครัวสามารถหลบออกมาได้อย่างปลอดภัย

หลังจากการที่ทรานได้รับการเรียนรู้ถึงภารกิจทางการแพทย์เกี่ยวกับโครงการผ่าตัดรอยยิ้ม โดยองค์กรแพทย์นานาชาติภาคตะวันออกที่อำเภอแม่สอดแล้ว โดยทรานต้องเดินทางเป็นเวลา6 ชั่วโมงในเตียงของรถกระบะขนาดเล็กที่มีหลังคาผ้าใบและม้านั่ง เพื่อโอกาสที่จะได้รับการผ่าตัดตกแต่งอาการปากแหว่งของเขา หลังจากได้รับการผ่าตัดเพื่อให้เขามีรอยยิ้มใหม่แล้ว ตอนนี้ทรานได้มีโอกาสเช่นเดียวกับเด็กคนอื่นๆที่จะมีเพื่อนๆ และอยู่อย่างมีสุขภาพดี มีความสุข

อ่านเรื่องราว(เพิ่มเติม) ได้ที่ http://www.operationsmile.or.th/smilestories/patients/  

ด็อกเตอร์ เสกสัน สุขขะเสนา

ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2556 มูลนิธิเกื้อกูลการศึกษาในประเทศไทย มีการจัดการฉลองพิเศษในการมอบทุนการศึกษาลำดับที่ 5000 

เด็กชายณัฐวุฒ นักเรียนที่ได้รับทุนการศึกษาลำดับที่ 5000 ได้รับมอบทุนการศึกษาจาก ด็อกเตอร์เสกสัน

สุขขะเสนา ซึ่งเป็นนักเรียนทุนการศึกษาของมูลนิธิฯ ลำดับแรก เมื่อยี่สิบที่ผ่านมา  ครั้งแรกที่มูลนิธิฯ ได้พบกับเสกสัน ในขณะนั้นเขาเพิ่งสำเร็จการศึกษาในระดับมัธยมปลาย และสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ แต่เนื่องจากข้อจำกัดทางด้านการเงิน เสกสันไม่สามารถชำระค่าธรรมเนียมในการศึกษาต่อได้  มูลนิธิเกื้อกูลการศึกษาในประเทศไทย ได้เริ่มสนับสนุนให้เสกสันได้เข้าศึกษาต่อจนจบในระดับมหาวิทยาลัย  ปัจจุบัน เสกสัน

อายุ 38 ปี กับดีกรีการศึกษา ด็อกเตอร์ Ph.D ในตำแหน่ง ผู้อำนวยการของสถาบันพื้นฐานการศึกษาของมหาวิทยาลัยชั้นนำ ของประเทศ

งานการมอบทุนการศึกษาที่จัดขึ้น เสกสันได้กล่าวว่าเขาภูมิใจที่เป็นนักเรียนคนแรกที่ได้รับมอบทุนการศึกษาจากมูลนิธิฯ และได้ช่วยเหลือในการเริ่มต้นทำบางสิ่งบางอย่างที่เป็นการให้โอกาสที่ยิ่งใหญ่ให้กับรุ่นน้องหลายต่อหลายคน รุ่นน้องที่เหมือนตัวเขาเองที่มีโอกาสเพียงน้อยนิดที่จะประสพความสำเร็จได้หากไม่ได้รับการส่งเสริมและสนับสนุน

เด็กชาย ณัฐวุฒิ อายุ 13 ปี ศึกษาในระดับมัธยมศึกษาตอนปลายในจังหวัดนครสวรรค์ ได้รับการคัดเลือกในได้รับทุนการศึกษาอย่างระมัดระวังเนื่องจากไม่เพียงแต่สภาพแวดล้อมทางครอบครัวของณัฐวุฒิ แต่ยังรวมไปถึง ผลการประเมินถึงการจบการศึกษาของเขาเองด้วย  เด็กชายณัฐวุฒิ เพิ่งได้รับทุนการศึกษาจากมูลนิธิฯ เป็นปีแรก ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย และจะเป็นประวัติทุนการศึกษาของมูลนิธิฯ ที่จะมอบให้กับเฉพาะนักเรียนที่มีความมุ่งมั่นเพียงพอในการศึกษาต่อให้จบการศึกษา

ปัจจุบันมูลนิธิฯ ได้มอบทุนการศึกษาจำนวน 1400 ทุน ให้กับโรงเรียน, วิทยาลัยอาชีวศึกษา และมหาวิทยาลัย

สตรีอาสาปราบวัณโรค

...วัณโรคเป็นข้าศึกที่ตัดกำลังราษฏรของเรามาก ถ้าท่านมีน้ำใจจะช่วยแล้ว ขอให้ลงมือช่วยทันที...(พระราชนิพนธ์ของเจ้าฟ้ามหิดลอดุลยเดช กรมหลวงสงขลานครินทร์)

สตรีอาสาปราบวัณโรคได้สืบสานพระราชปณิธานของพระองค์ท่านในการอาสาให้ความช่วยเหลือผู้ป่วยวัณโรคที่ยากจน และร่วมกันเช็ดน้ำตา ด้วยน้ำใจของอาสาสมัครที่เข้ามาดำเนินกิจกรรมสาธารณกุศลตั้งแต่ปี พ.ศ. 2552 ให้กับผู้ป่วยที่ติดเชื้อที่มีฐานะยากจน ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่จังหวัดเชียงราย ตอนเหนือของประเทศไทย

กรุณาอ่านเรื่องราวของสตรีอาสาปราบวัณโรค ด้วยการดาวน์โหลดไฟล์ที่แนบมาพร้อมกันนี้